In de hectiek van de dag vergeten we onszelf. We gaan voorbij aan wat ons lichaam ons vertelt. We moeten van alles, van ons ego en doen dat vaak ook waardoor we vergeten te luisteren naar onze essentie. Onze essentie spreekt tegen ons via ons lichaam. Je essentie weet wat je nodig hebt, wat er écht toe doet, waar je op dit moment behoefte aan hebt.
Vaak willen we niet voelen. We zeggen dat we willen voelen, bijvoorbeeld dat we ons beter willen voelen. Maar wil je dat wel echt? Geef je jezelf genoeg rust om naar je lichaam te luisteren? Stuur je jouw ego wel eens terug in haar hok, om haar even tot rust te brengen en daarmee te ontspannen. Ontspan je voldoende dat je kunt intunen op je lijf. Wat zegt ze? Waar heb je aandacht nodig?
We willen niet echt voelen.
Vaak willen we niet echt voelen. We voelen ons rot en denken er alleen maar aan hoe fijn het is om ons beter te voelen. Dat is niet écht voelen. Echt voelen is je overgeven aan wat je voelt. Aan dat rot voelen bijvoorbeeld. Waar in je lichaam komt dat “rot voelen” vandaan? Waar huist het zich, waar is het gevestigd? Wat zegt het je?
Heb je al eens de rust genomen om er naartoe te ademen? Om het er even te laten zijn, het te accepteren en het te omarmen? Zodat je het plek en ruimte geeft om het er te laten zijn? Om je helende energie er naartoe te sturen, door er simpelweg even op te focussen en te accepteren dat het er is?
Vaak willen we niet voelen. Voelen doet pijn. Voelen zorgt ervoor dat we erkennen hoe diep het gevoel zit. Maar trauma laat zich niet wegstoppen. Hoe groot of hoe klein het ook is. het laat zich wegsturen, maar niet definitief. Het komt altijd weer terug. Als een boemerang, op het moment dat je het niet verwacht of niet kunt gebruiken.
Door trauma weg te stoppen, hoopt het zich op in je lichaam. Het gaat zich vestigen op een plek waar ruimte is. Het blijft daar wachten tot het kan toeslaan. En ondertussen, terwijl het daar zit te wachten denk jij dat alles goed gaat. Dat je ermee kunt leven.
Niets is minder waar. Een trauma moet geheeld worden. Hoe groot of klein hij ook is. Hij mag genezen door het te accepteren, het aan te kijken, het te ervaren en het te doorvoelen. Voelen. Daar is het weer. Vaak willen we niet echt voelen.
We luisteren vaak niet, we verdoven liever.
Pijntje hier? Pilletje erin. Pijntje daar? Zalfje erop. De pijn maskeren zodat je het even niet voelt. We verdoven ook met ongezond voedsel, met overmatig werken, teveel alcohol, te weinig slaap, continu maar doorgaan, perfectionisme, focus op anderen en hen met de grond gelijk maken, jaloezie, afgunst, verdovende middelen, veel seks. Het zijn allemaal manieren om weg te blijven van dat gevoel. Van het gevoel waar je doorheen moet om het te helen.
Ga het helen, ga je trauma’s verwerken, stop het niet langer weg. Zorg dat je kunt gaan leven, dat je pijnloos verder kunt. Stop met verdoven en start met luisteren naar je lichaam en je ware essentie. Het zegt zo veel. Als je er maar de tijd voor neemt, als jij jezelf de tijd gunt om ernaar te luisteren. Het zal tot je spreken, het zal je laten zien wat je nodig hebt. Het laat je stoppen met verdoven, zodat je kunt gaan genieten. Genieten van dat waar je hiervoor op aarde bent.
We zijn hier op aarde om te leren en zolang je trauma’s weg stopt, leer je niet. Daarom komt het weer op je pad. Keer op keer, komt het bij je terug. Pas als jij de trauma’s doorvoelt en heelt, de les eruit trekt en er wat mee doet, lost het op. Ga het oplossen en bevrijd jezelf. Dat kan jij, dat verdien jij! Vertrouw daarop. Je mag daarop vertrouwen.
