Nog voordat ik kon testen of ik zwanger was, zei mijn gevoel al dat ik zwanger was. Vanaf week 3 had ik al last van één van de meestvoorkomende zwangerschapskwaaltjes: vermoeidheid. De vermoeidheid is de rode draad door mijn gehele zwangerschap geweest. Ik was in de derde week vermoeider dan anders en dit werd gaandeweg alleen maar erger. Hierover komt binnenkort een apart artikel over op mijn blog.
Misselijkheid
In week 6 begon de misselijkheid; één van de zwangerschapskwaaltjes waar naar mijn idee elke vrouw mee te maken krijgt, tijdens haar zwangerschap… De misselijkheid heeft geduurd tot een week of 15. De meeste vrouwen hebben last van ochtendmisselijkheid. Dan trekt de misselijkheid in de loop van de dag weg. Dat ‘geluk’ had ik helaas niet, want ik was heel de dag door misselijk.
De eerste paar weken dat ik misselijk was, kon ik nog redelijk blijven eten. Het enige waar ik een enorme afkeer tegen had, was het ontbijt dat ik elke dag at: havermout met kwark en fruit. Ik kreeg het van de één op de andere dag niet meer weg. Achteraf zei een collega dat ze het opvallend vond dat ik zo plotseling was gestopt met het ontbijt dat ik maanden lang elke ochtend at. Zo at ik elke dag havermout met kwark en fruit en zo at ik elke dag wat anders en soms helemaal niets. Op het moment zelf, heeft ze er nooit wat over gezegd, maar toen ik vertelde dat ik zwanger was viel voor haar het kwartje.
Toen ik ongeveer 9 weken zwanger was, lukte het de misselijkheid weg te eten.
Zodra ik misselijk was, at ik wat lichts. Dat zorgde ervoor dat de misselijkheid verdween. Vanaf dat moment draaide mijn hele dag om eten; ik moest op elk moment van de dag iets kunnen eten om de misselijkheid te onderdrukken. Gelukkig duurde dit maar tot week of 11.
Met 11 weken was de misselijkheid ondragelijk. Ik kon niets meer eten. Van het idee alleen al, werd ik al beroerd. Gelukkig was ik de afgelopen weken al wat aangekomen dus als ik nu weer wat zou afvallen, dan zou dat niet zo’n ramp zijn.
Na een week vrijwel niets gegeten te hebben, kon ik de week erna langzaam weer wat eten zonder er misselijk van te worden. Ik had er nog wel de hele dag last van, maar dit nam elke week langzaam een beetje af. Toen ik 16 weken zwanger was, was de misselijkheid eindelijk over. Achteraf gezien, heb ik er vrij lang last van gehad, maar toen ik er middenin zat voelde dat gelukkig niet zo.
Voedselvoorkeur
In week 12 maakte ik niet alleen een verandering door in de misselijkheid, ik maakte ook een verandering door wat smaak betreft. Week 12 was het begin van de voedselvoorkeuren. Je hoort vaak dat vrouwen tijdens hun zwangerschap een enorme drang krijgen naar specifieke producten of rare combinaties, zoals bepaalde soorten fruit of augurken met slagroom. ‘voedselvoorkeuren’ behoren daarmee tot de lijst met zwangerschapskwaaltjes. Al vind ik het niet echt een “kwaaltje”, eerder een bijkomstigheid.
Mijn voedselvoorkeur verschilde ongeveer met de week. Zo had ik de ene week ontzettende trek in pap of hagelslag op brood, de andere week hunkerde ik naar gekookte eieren. Het meest opvallende was dat ik een paar weken lang, elke dag, pittige kip-kerriesalade heb gegeten. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Opvallend, omdat ik normaal gesproken helemaal niet van pittig eten houd! Wat ik ook veel heb gegeten tijdens de zwangerschap is verse spinazie met ui, knoflook, een klein beetje kookroom en geroosterde pijnboompitten.
Op een gegeven moment kreeg ik door dat mijn voedselvoorkeur bijna elke week ergens anders naar uit ging. Na 29 weken leek mijn normale eetpatroon wat terug te komen. Ik heb toen nog wel redelijk vaak kip-kerriesalade, spinazie en hagelslag gegeten, maar niet meer in de extreme mate als daarvoor.
Gevoelige/pijnlijke borsten
Eén van de eerste zwangerschapskwaaltjes bij vrouwen zijn gevoelige en/of pijnlijke borsten. Ook ik begon al in een vroeg stadium last van te krijgen van mijn borsten. Ik ben al heel mijn leven een buikslaper, maar toen ik 7 weken zwanger was, voelde het ineens niet meer prettig als ik op mijn buik ging liggen. Dit was wel even een dingetje, want hoe ging ik dan slapen? Ik sliep vrijwel nooit in een andere houding.
Dagelijks worstelde ik met het vinden van een comfortabele slaaphouding, maar niets voelde voor mij zo comfortabel als slapen op mijn buik. Er zat niets anders op dan mezelf aan te leren om op mijn zij te kunnen slapen. Over een aantal maanden kon ik toch niet meer op mijn buik slapen, door de grootte van mijn buik. Daarnaast wordt het afgeraden om op je rug te slapen als je hoogzwanger bent. Uiteindelijk lukte het om op mijn zij te slapen.
Ondanks dat de pijn in mijn borsten maar 3 weken aan hield, sliep ik toch niet meer zo lekker op mijn buik. Ik was genoodzaakt om op mijn zij te slapen. Ik verlangde zo vroeg in de zwangerschap al naar het moment dat ik weer op mijn buik kon slapen.
Stemmingswisselingen
Gelukkig heb geen last had van enorme stemmingswisselingen tijdens mijn zwangerschap, al waren mijn emoties wel wat heftiger dan normaal. Als ik boos was, dan was ik écht boos en als ik blij was, was ik echt heel blij. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat dit voor de omgeving één van de vervelendste zwangerschapskwaaltjes is, aangezien zij er ook mee te maken hebben.
Op een bepaald moment tijdens de zwangerschap besefte ik me dat mijn emoties heftiger waren dan anders, maar ik kon het niet onderdrukken. Het was mijn natuurlijke reactie. Ik kan nog wel eens fel uit de hoek komen en tijdens mijn zwangerschap was ik op die momenten dan ook echt fel (Sorry guys!). Gelukkig kon ik mezelf wel kalmeren op de momenten dat het nodig was.
Zwangerschap doet iets met je lichaam, maar ook zeker met je geest.
Mijn emoties gingen een beetje op en neer. De ene week was ik emotioneler dan normaal, maar de week erop was er dan weer niets aan de hand. Vanaf een week of 18 was ik ontzettend emotioneel. Een echte huilebalk, al zeg ik het zelf.
Voor mijn zwangerschap werd ik vrijwel nooit emotioneel van mooie muziek of een mooie film. Dan kreeg ik misschien wel eens een brok in mijn keel of tranen in mijn ogen, maar dat kon ik makkelijk wegslikken. Vanaf dit moment in de zwangerschap was dat anders. Ik moest vaak een beetje huilen bij liedjes die over kinderen en/of de liefde gaan, maar in tranen uitbarsten? Dat deed ik bij mooie films. Soms huilde ik zelfs als er geen aanleiding toe was om te huilen. Dat is dan weer het voordeel als je een kindje krijgt in je eentje; niemand die je zonder duidelijke aanleiding ziet huilen.
Op mijn werk liep ik sinds de helft van mijn zwangerschap op eieren. Voor mijn gevoel kon ik al gaan huilen als iemand mij alleen maar zou laten schrikken. Tot een week of 28 hield dit aan, daarna ging het weer op en neer, zoals in het begin. Vanaf week 38 was ik weer ontzettend emotioneel. Gelukkig was ik toen al een tijd niet meer aan het werk.
Vocht vasthouden
De laatste 4 weken van mijn zwangerschap – of eigenlijk de laatste 5 weken, aangezien ik een week na de uitgerekende datum ben bevallen – hield ik enorm veel vocht vast. Dit zwangerschapskwaaltje komt bij de meeste zwangere vrouwen voor en ook ik had hier last van.
Vanaf ongeveer 36 weken begonnen mijn voeten en enkels op te zwellen. Ik zag het niet meteen, maar ik merkte het bij het dragen van schoenen en slippers. Dat werd steeds krapper en ik kreeg ze dus ook steeds moeilijker aan. In het begin deed het geen pijn. Mijn huid voelde wel strak aan, maar om dat nou ‘pijn’ te noemen…
De pijn kwam een week later. In het begin had ik na een nacht slapen minder vocht in mijn enkels en voeten, maar na een week ging het niet meer weg. Ik hield ontzettend veel vocht vast, de huid van mijn voeten stond zo strak dat het pijn deed. Ik had geen schoenen en slippers meer die ik paste en als ik liep voelde ik mijn voeten bij elke stap die ik zette.
Met 37 weken begonnen mijn handen ook vocht vast te houden.
Met 35 weken heb ik een zwangerschapsfotoshoot gedaan. Ik weet nog dat ik toen mijn ringen niet meer paste omdat mijn vingers al iets dikker waren geworden. Halverwege de zwangerschap had daarom wat ringen gekocht bij de bijoux-afdeling van de H&M, in een maat groter dan ik normaal heb. Die ringen kon ik toen makkelijk dragen, maar uiteindelijk dus maar tot een week of 37. Er zat teveel vocht in mijn handen en vingers, waardoor ik ze niet meer paste.
Ik had geen last van het vocht in mijn handen, totdat ik met 40 weken last kreeg van tintelingen in mijn vingers. Dit werd veroorzaakt door zenuwen die een beetje bekneld werden door het vocht in mijn handen. De laatste 2 weken van mijn zwangerschap werd ik ‘s nachts enkele keren wakker met tintelende vingers. Een gevoel is te vergelijken met slapende vingers, maar dan vervelender. Ik werd er wakker van en probeerde mijn vingers in korte tijd zoveel mogelijk te bewegen. Hierdoor werd het tintelen minder en kon ik weer in slaap vallen. Dit is misschien een tip voor als jij nu zwanger bent en ook last hebt van tintelende vingers.
Kortdurende zwangerschapskwaaltjes
Naast bovenstaande zwangerschapskwaaltjes heb ik gedurende de gehele zwangerschap last gehad van vaker moeten plassen. Naar mate de baby groter werd, kreeg ik hier meer last van. Logisch ook, want de baby drukt nou eenmaal een beetje op je blaas. Ik denk dat elke vrouw hier last van heeft.
Bekkenpijn en bandenpijn zijn een logisch gevolg van het verweken van je bekken en de toenemende druk op de baarmoeder doordat je kindje groeit. Ik had een flinke buik tijdens mijn zwangerschap. Als mensen mij vroegen hoe ver ik was, dan zag je het ongeloof in de ogen bij mijn antwoord. Als mensen naar mijn buik keken dachten ze altijd dat ik zeker 2 maanden verder was, dan dat ik daadwerkelijk was. Ik had maar een week of wat, last gehad van bekken- en bandenpijn en toen het eenmaal weg was, ia het niet meer teruggekomen.
Toen ik ongeveer 26 weken zwanger was, kreeg ik last van brandend maagzuur. Dit is ook een van de bekendste zwangerschapskwaaltjes, die vooral aan het eind van de zwangerschap voor komt omdat je kindje dan minder ruimte heeft in de buik en als het ware tegen je maag aan kan duwen.
Mijn kindje had voldoende ruimte in de enorme buik die ik had, dus dat was bij mij niet de oorzaak van het maagzuur. En gelukkig maar, want na een week of 2 was ik er weer vanaf.
Heb jij ook last gehad van deze zwangerschapskwaaltjes? Of heb je last gehad van andere kwaaltjes? Hoe ben je hiermee om gegaan?
