Een Gender Reveal Party. Iets wat naar mijn idee is komen overwaaien vanuit de andere kant van de wereld. Een feestje geven om het geslacht van je kindje te onthullen? Veel nuchtere Hollanders vinden het totaal overbodig! In mijn omgeving waren mensen ook verrast toen ik ze een uitnodiging stuurde voor de Gender Reveal Party. Vriendinnen van mij die al kinderen hebben, hebben nooit zo’n feestje gegeven. Waarom ik het wel wilde?
Omdat je elke reden moet aangrijpen om taart te eten!
En omdat ik het een mooi moment vond om even stil te staan bij mijn zwangerschap, die al bijna op de helft was. Ik vond het heerlijk om een middag gezellig samen te zijn met familie en vrienden en het is gewoon een hele leuke herinnering om de belangrijkste mensen in je leven allemaal tegelijk te vertellen of je een zoon of een dochter verwacht.
Een meisjesmoeder of een jongensmoeder?
Toen ik 17 weken zwanger was heb ik een pretecho laten maken. Niet alleen omdat ik het leuk vond om naar de kleine uk in mijn buik te kijken, maar ook omdat ik graag wilde weten of ik een jongen of een meisje zou krijgen.
In het begin van mijn zwangerschap had ik het gevoel dat ik een meisje zou krijgen, maar naar mate de zwangerschap vorderde kreeg ik steeds meer het gevoel dat het een jongetje was.
Toen ik de pretecho eenmaal had ingeplant, mocht ik van mezelf niet meer naar mijn gevoel luisteren als het ging om het geslacht van de kleine. Het kon 2 kanten op gaan en ik moest van mezelf even blij zijn met een meisje, als met een jongetje.
Voordat ik zwanger was vond ik mezelf altijd een meisjesmoeder; gezellig tekenen en knutselen samen, taarten bakken en zodra ze oud genoeg was lekker tutten. Toen ik eenmaal zwanger probeerde te worden had ik dit gelukkig los gelaten. Ik moest eerst maar eens kijken of ik wel kinderen kon krijgen. En als het zover zou zijn, dan moest ik zielsgelukkig zijn om het feit dat het kindje gezond is en niet omdat het een meisje zou zijn.
Pret-echo
Niemand wist wanneer ik de pretecho geplant was, zodat ik me niet kon verspreken. Ik had mezelf ingeprent dat als ik het geslacht wist, dat ik dan zou blijven praten over de baby zoals ik altijd deed. Ik wilde écht dat pas bij de Gender Reveal Party het geslacht bekend zou worden voor iedereen tegelijk.
Daar lag ik, met mijn blote buik, bij de verloskundige die het echoapparaat aan zette. Ik vond het nu toch wel een beetje een spannend worden, iets waar ik de dagen ervoor geen last van had. Ik was zo benieuwd! Straks wist ik wat voor kleertjes ik kon gaan kopen en kon ik een kleur gaan kiezen voor de babykamer.
Al binnen een paar minuten zag de verloskundige dat ik in verwachting was van een jongen: “Heel duidelijk, geen twijfel mogelijk!” zei ze.
Een jongen!
Het moest even tot me doordringen. Niet omdat ik liever een meisje had gekregen, maar omdat het uiteindelijk toch een verschil is of je een zoon of een dochter hebt. Even generaliserend is het een verschil tussen blauw en roze, tussen spijkerbroeken en jurkjes en tussen voetballen en knutselen.
Voorbereidingen voor de gender reveal party
Nog voordat ik de pretecho had gehad, ben ik begonnen met de voorbereidingen voor de Gender Reveal Party. Ik had slingers gekocht in de kleur roze, wit en blauw. Ballonnen en gebaksbordjes in dezelfde kleuren. Het leek mij leuk als de bezoekers moesten kiezen voor een blauw of roze lintje. Afhankelijk van wat zij dachten dat ik zou krijgen. Hiervoor maakte ik een bijpassend kaartje.
De Gender Reveal Party had ik geplant op zondag, zodat ik de dag ervoor een heuse Gender Reveal Cake kon bakken. Ik bakte een taart, bestaande uit 4 lagen cake met daartussen botercrème. In het midden maakte ik een gat in de taart die ik vulde met blauw, witte muisjes.
De cake omhulde ik met wit fondant. De zijkanten versierde ik met witte oreo’s omhuld in blauw en roze chocolade. De bovenkant van de taart versierde ik met blauwe, witte en roze snoepjes.
Heb je interesse in het recept van deze taart en hoe ik hem maakte, laat dit dan achter in de reacties onder dit bericht dan maak ik hier een apart artikel over.
Op mijn werk wilde ik het geslacht op een soortgelijke manier bekend maken. Voor mijn collega’s bakte ik cupcakes die ik vulde met blauw, witte muisjes. Ik versierde de cupcakes met een toef botercrème.
Visite
De visite kwam binnen druppelen en koos bij binnenkomst een lintje. Iedereen koos voor blauw, behalve één vriendin. Zij koos voor roze. Voor mij was de lol er al een beetje vanaf, want ik wist natuurlijk dat iedereen het goed had. Ik probeerde dit niet te laten merken. Het enthousiasme van mijn familie en vrienden werkte aanstekelijk, waardoor het makkelijk was om net te doen alsof ik geen idee had welke kleur muisjes er in de taart zaten.
Iedereen was vol lof over de zelfgebakken taart en er werden foto’s van gemaakt als aandenken. Toen iedereen binnen was, drinken had en goed zicht op de taart, zette ik mijn videocamera aan. Ik wilde dit moment en de reacties van mijn dierbaren vastleggen voor later.
Ik ging de taart aansnijden. Iedereen was op slag stil en vol spanning. Echt een heel leuk moment! Niet alleen was ik benieuwd naar de reacties van iedereen, maar ook of de muisjes daadwerkelijk uit de taart zouden rollen zoals ik had bedacht. Ik had het idee van deze taart wel in mijn hoofd, maar of de uitvoering zou worden zoals ik in gedachten had…
Toen ik een punt had gesneden, kondigde aan dat ik deze op een bordje ging leggen en daarmee het geslacht bekend zou worden. Ik schepte de punt op een blauw bordje (dit was echt toeval!) en de blauw, witte muisjes rolden uit de taart, over de tafel.
“Ja, blauw!” hoorde ik de vriendin met het roze lintje zeggen, met een glimlach in haar stem.
Meteen daarna riep mijn tante enthousiast “Ja, blauw!”. Ze sprong op en rende naar me toe om mij te omhelzen. Zo lief! Iedereen begon meteen weer te praten en feliciteerde mijn vader; hij werd opa van een jongetje.
De spanning was eraf, iedereen uitgelaten. Na de foto’s en de felicitaties heb ik de taart verder aangesneden en uitgedeeld. Hij was precies zoals ik bedoeld had en smaakte heerlijk.
Mini Gender Reveal Party
Op kantoor ging ik het de dag erna vertellen, of eigenlijk, onthullen. Rond een uur of 10 zat iedereen aan een kopje koffie. Ik vroeg mijn collega’s ook te raden of ik een zoon of een dochter zou krijgen. De meningen waren veel meer verdeeld dan de dag ervoor; de ene helft dacht dat ik een meisje zou krijgen, de andere helft dacht een jongen.
Ik deelde de cupcakes uit en zei dat ze moesten wachten met eten. Ik zou tot 3 tellen en bij ‘3’ mochten ze een hap nemen. Ze moesten wel een grote hap nemen want de muisjes zaten middenin de cupcake, niet aan de rand.
“1… 2… 3…”
Het leukste uitzicht had ik; 8 collega’s die allemaal tegelijk een grote hap nemen uit een cupcake en nieuwsgierig naar de binnenkant kijken om te zien welke kleur er tevoorschijn kwam. De reacties op hun gezichten, echt leuk om te zien!
Heb jij een Gender Reveal Party gegeven? Of zou je er één geven?
