Ja, ik ben veranderd sinds ik moeder ben! Wie niet? Ik denk dat elke vrouw verandert op het moment dat ze moeder wordt. Op welke manier dan ook en de één een beetje meer dan de ander.
Wat betreft de clichés: ik heb weer hetzelfde figuur als voor mijn zwangerschap, ik vind het nog steeds belangrijk om er leuk uit te zien en ik maak me nog elke dag op. Ik heb nog steeds lang haar en ik ben niet van plan om daar drastisch de schaar in te zetten, met een kort pittig kapsel tot gevolg, omdat dat zo lekker praktisch is met kinderen.
Er verzorgd en leuk uit willen zien hoort bij mij. Het is wie ik ben.
Elke ochtend sta ik voor de spiegel om me op te maken, het liefst draag ik nog elke dag jurkjes en hoge hakken en mijn lange haar draag ik het liefste los. Vooral die laatste twee zijn niet erg praktisch als je moeder bent. Regelmatig zit ik gehurkt om de kleine op te pakken, in of uit de maxi cosi te halen, of om samen met hem te spelen. Hoe doe je dat charmant als je een jurkje aan hebt?
Als ik alleen thuis ben interesseert me dat niet, dan zien anderen het toch niet. Maar bij de opvang of op straat doe ik vaak toch een poging om het er charmant eruit te laten zien; niet hurken met je benen wijd dus en niet voorover bukken als je een jurkje aan hebt die tot boven die knie reikt. Vaak gaat dit me goed af, maar dus niet altijd. Soms betrap ik mezelf erop dat ik zo met die kleine bezig ben (Levi in een wippertje op crèche en ik dolenthousiast om hem weer te zien na een werkdag: “Hey Levi, hoi lieverd! Hoe gaat het? Heb je een leuke dag gehad?”), dat ik alles en iedereen om ons heen helemaal vergeet.
Schoenen
Hoge hakken zijn niet altijd praktisch als je een kleine hebt, simpelweg omdat je minder balans hebt. Gelukkig loop ik net zo gemakkelijk op (hoge) hakken als op platte schoenen, dus in balans ben ik wel. Met of zonder kind op de arm. Toch probeer ik mijn aandacht altijd goed bij het lopen te houden als ik de trap af loop als ik hakken aan heb en de kleine op de arm. Stel je voor dat je misstapt… Dat is mij een jaar of 5 geleden nog gebeurd.
Ik werkte als vertegenwoordiger en ik rende de deur uit omdat ik bijna te laat was voor een afspraak. Met mijn hoge hakken liep ik van drie hoog naar beneden door het trappenhuis. Met mijn ene hand hield ik me een beetje vast aan de reling en in mijn andere hand had ik een zware tas met laptop, bestelcomputer, verkoopmap, papieren, etc.
Eén misstap was voldoende om mij op twee-derde van de trap volledig naar beneden te laten storten! Met tas en al. Ik kon mij gelukkig nog enigszins vastpakken aan de reling, waardoor ik een rare draai maakte en mijn gezicht ongeschonden bleef. Ik hield er een paar schrammen, een blauw bovenbeen, flinke spierpijn in één arm en pijnlijke polsen aan over. Gelukkig waren de spullen in mijn tas onbeschadigd. Wel was ik te laat voor mijn afspraak. Geschrokken van de smak die ik had gemaakt, belde ik de beste klant op om te vertellen dat ik was gevallen en daardoor niet langs kon komen. Gelukkig hadden ze begrip voor de situatie.
Terug naar het onpraktische gedeelte van hoge hakken als je een kindje hebt…
Het gewicht van een kindje lijkt namelijk altijd net wat zwaarder als je hakken draagt, dan wanneer je platte schoenen draagt. Wat dat betreft zou ik dan ook liever elke dag platte schoenen dragen, maar dat is gewoonweg niet wie ik ben. Net als kort haar. Als ik kort haar zou hebben zou ik me niet meer mezelf voelen. Dagelijks draag ik mijn lange haar los en ondanks dat ik elke dag meerdere malen aan mijn haar getrokken wordt door de kleine (“Nee Levi, dat mag niet.”). Moeder of niet, ik blijf het los dragen.
Tot zover de clichés.
Wat wel veranderd is aan mijn uiterlijk is dat ik voorheen elke dag nagellak op had. Tijdens mijn zwangerschap werd dit met de maand minder. Ik las hier en daar verhalen over de schadelijke stoffen die in nagellak en vooral in aceton zitten, dat die schadelijk kunnen zijn voor je ongeboren baby. Als je dat een paar keer leest wordt de zin om je nagels te lakken steeds minder. Op een gegeven moment ben ik daar dan ook mee gestopt.
Ik ben nu ruim 6 maanden moeder en heb nog altijd mijn nagels niet gelakt. Zonde van de bijna 80 potjes nagellak die hier in de kast staan. En dat is geen grap! Ik ben of was (?) een nagellak fan! Waarom ik nu mijn nagels nog altijd niet heb gelakt? Op werkdagen vooral vanwege tijdgebrek, op vrije dagen omdat ik het geen comfortabel idee vind. Stel dat je je nagels lakt als je kindje ligt te slapen. Wat moet je doen als je nagellak nog niet droog is en het gaat ineens hard huilen en wil opgepakt worden? Ik hoef je het dilemma niet uit te leggen als jij net als ik een vrouw bent…
Belangrijk punt van verandering sinds ik moeder ben
Een belangrijker punt van verandering is dat ik dingen beter kan loslaten sinds ik moeder ben. Dit begon al in de kraamweek. Je laat een vreemde toe in je huis. Ze loopt in huis rond terwijl jij slaapt, ze kijkt in alle kastjes en doet wat huishoudelijke taken zonder aan jou te vragen hoe of wat. Ik ben een enorme control freak. Ik plan zoveel ik kan, ik heb vast plaatsen voor spullen en doe het liefste alles zelf.
In de kraamweek is er geen tijd (en energie) om alles zelf te doen en dus ook niet op de manier waarop ìk het altijd doe. De was, het schoonmaken van het toilet en het klaar maken van een ontbijtje laat je aan de kraamverzorgende over. En nee, dit gebeurt niet (helemaal) op de manier waarop je het zelf zou doen. Maar is het oké? Ja, het is oké. Meer dan oké! Hoe fijn is het dat er iemand in huis is die de was voor je wegwerkt en opvouwt? Heel fijn, kan ik je vertellen. Zeker als je als alleenstaande net mama bent geworden.
Het leren loslaten heeft mij veel gebracht.
Zowel privé als op mijn werk. Ik maak me niet meer zo druk als er iets niet gedaan is; morgen weer een dag. Dit geeft mij thuis de rust om af en toe de boel, de boel te laten en even te gaan zitten om bij te tanken in plaats van continu door te denderen. Zakelijk merk ik dat deze manier een fijne manier van werken is voor mij. In drukke tijden ervaar ik minder stress op mijn werk, dan voor mijn zwangerschap. Dit in combinatie met het feit dat ik het beste presteer onder druk, zorgt ervoor dat ik in korte tijd veel werk gedaan krijg op het gewenste niveau.
Onzekerheid
En was ik voor mijn zwangerschap nog vaker dan ‘eens’, onzeker over mijn lichaam? Nu heb ik dat bijna nooit meer. Tijdens mijn zwangerschap hield ik een dagboek bij. Elke week maakte ik een foto en schreef ik op hoe ik me voelde. Aan het eind van mijn zwangerschap was ik opgezet doordat mijn lichaam vocht vast hield. Op een dag keek ik in mijn zwangerschapsdagboek naar de foto’s van de eerste weken. Daar zag je natuurlijk nog niet dat ik zwanger was. Wat ik wel zag? Een slanke, gelukkige vrouw. En dat terwijl ik mezelf altijd dik voelde.
Eindelijk zag ik in, wat iedereen om mij heel al jaren roept, namelijk dat ik helemaal niet dik ben. Deze kijk op mezelf wilde ik vasthouden zodra ik bevallen was. Vraag me niet hoe, maar het is me gelukt. Ik ben trots op mijn lichaam, trots op wat het kan, op wat het doet en op wat het aan kan. Het is bijzonder hoe snel je lichaam herstelt na een bevalling. Uiteindelijk is mijn lichaam wel een beetje veranderd (lang leve de borstvoeding!), maar schaam ik me daarvoor? Nee! Waarom zou ik? Mijn lichaam heeft een gezond kind op de wereld gezet. Dat is niet zomaar iets.
Op welke manieren ben jij veranderd sinds je moeder bent?
